Erzurumsonhaber / Erzurum - İnsanı ayakta tutan ana eksen kemiklerden oluşan ve iskeleti dik tutan omurgadır.

Ancak insanı şahsiyetli ve onurlu yapan, gerçekte dik tutan şey kemiklerden oluşan omurga değil, ilkelerdir.

Fakat bizler günlük yaşamımızda karşılaştığımızı bazı insanlar için omurgasız ifadesini kullarınız.

Her ortama uyum sağlayan ilkeleri ve çizgileri olmayan insan örneğidir.

Bir omurgalı olan insan nasıl omurgasızlaşır diyebilirsiniz.

İşte bende bunu sorguluyorum.

Yani olayın biyolojik kısmını değil.

Sosyolojik kısmını irdeliyorum.

İkiyüzlüdür ama samimi gibi görünür.

Arkasından konuştuğu ve kendi arkasından konuştuğunu bildiği insanlarla yan yana gelince can ciğer kanka olur.

Ortamına göre şekil alır.

Doğruları ve karakterist çizgisi yoktur.

Yüzüne tükürülse yağmur yağdı zanneder.

O kadar yüzsüzdür. 

O kadar omurgasızdır.

Gidene söver, geleni över.  

Güçlüyü sever, para babalarına methiyeler düzer.

Zengine sofra açıp yoksula tafra yapar.

Yiğide kalleş, kahpeye kardeş der.

Omurgasız kişilerin hafızası çabuk kaybolur.

Olaylarla birlikte sağa sola savrulup dururlar.

Belli bir kimlik ve şahsiyet sahibi olamazlar.

Hiç kimseye karşı vefa ve sadakat sahibi olamazlar.

 Kendi menfaatlerinden başka bir şeye bağlı olmazlar.

 O yüzden menfaatleri bittiğinde kim olursa olsun terk edip bırakıp giderler. 

Tek dost kendi nefisleridir.

Tek arkadaş kendi menfaatleridir.

 Hayatlarında belli bir dostluk yoktur.

 Omurgasız hayvanlar gibi hep sürünüp dururlar.

 Bir türlü doğrulup adam gibi yaşamayı beceremezler.